ஸ்ரீ ஸ்ரீனிவாசன்

பாலத்தில் தண்ணீர் தெரிகின்றது
அங்கு வெள்ளை கோவில் இருக்கின்றது
உடலும் உள்ளமும் செல்கின்றது
அங்கு இறைவனை காண துடிக்கின்றது
திருமலைவாசனை பார்கின்றது
உலக கவலைகளை மறைக்கின்றது
வாயில் வார்த்தை நிர்கின்றது
ஆனந்தம் கண்ணீரில் தெறிகின்றது
கைகள் பக்தியுடன் இணைகின்றது
இதயம் அமைதியை பெறுகின்றது
இறைவன் ஆசியை கேட்கின்றது
இனி வேறேதும் தேவைஇல்லை என்கின்றது
மற்ற தெய்வமும் இருக்கின்றது
ஓரே இடத்தில் அருள் கிடைக்கின்றது
கடல் தாண்டும் பக்தரையும் காக்கின்றது
கலியுக வரதனின் அன்பென்பது
அவனுக்கு தெரியாது பேதம் என்பது
அதனாலேதான் அவனை தெய்வம் என்பது
அவன் அறிந்தது ஒன்றே அருள் என்பது
அதை அடைந்தவர் வாழ்வே சுவை என்பது